EIPPEE 2013 - Postęp i perspektywy przyszłego wykorzystywania dowodów w polityce i praktyce edukacyjnej

Opublikowano: 7 Maj 2013

W dniach 5-6 marca 2013 roku we Frankfurcie odbyła się druga konferencja pod nazwą "Postęp i wizje przyszłości" w ramach finansowanego przez Komisję Europejską projektu Europejskiej edukacyjnej polityki i praktyki na podstawie dowodów badawczych (EIPPEE). Konferencję zorganizowano we współpracy z Niemieckim Instytutem Międzynarodowych Badań Pedagogicznych (DIPF).

Cele

Konferencja miała trzy podstawowe cele:

1. Dalsze kształtowanie czterech głównych strategii projektu EIPPEE: Konferencja stworzyła członkom projektu EIPPEE szansę spotkania się w celu omówienia określonych zagadnień dotyczących obecnych lub potencjalnych metod wykorzystywania dowodów dla celów edukacji.
2. Rozważenie nowych potrzeb związanych z opracowywaniem metod wykorzystywania dowodów w polityce i praktyce edukacyjnej: Większość rozmów na temat wykorzystywania dowodów dotyczy zagadnień praktycznych w dziedzinie dostępu do badań i ich wykorzystywania. Praktyki te nie są zawieszone w próżni, lecz są częścią systemów pośrednich lub bezpośrednich, polityk i praktyk dotyczących wykorzystywania dowodów. Przyszłe działania winny zatem uwzględniać realizację potrzeb na tych właśnie poziomach. Analiza tych procesów zapewni nie tylko osiąganie celów, lecz pozwoli również lepiej zrozumieć te mechanizmy.
3. Opracowanie strategii umożliwiającej wykorzystywanie dowodów w polityce i praktyce edukacyjnej: Kształcenie jest zagadnieniem politycznym. Nasze bieżące i przyszłe potrzeby związane z wykorzystywaniem dowodów będą zatem zależały od naszych poglądów edukacyjnych oraz wynikających z tego potrzeb i celów. Poglądy te będą różne nie tylko w odniesieniu do poszczególnych osób i grup, lecz również do poziomów, na których podejmowane są decyzje edukacyjne, na przykład poziomu międzynarodowego, regionalnego (w tym europejskiego), krajowego, czy też poziomu lokalnego. Mamy nadzieję, że projekt EIPPEE wykroczy poza bieżące ramy finansowania przez Komisję Europejską. Jednym z najważniejszych elementów składowych konferencji było uwzględnienie ról, jakie EIPPEE może przyjąć celem zapewnienia wkładu w rozwój polityk, praktyk i badań związanych z wykorzystywaniem dowodów na każdym z powyższych poziomów.

Uczestnicy

W konferencji udział wzięło 100 osób z 28 krajów, w tym przedstawiciele z 20 państw członkowskich UE. Wśród delegatów znaleźli się przedstawiciele: pięciu organizacji zajmujących się tworzeniem polityki międzynarodowej (Komisji Europejskiej, Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Europejskiej Fundacji Kształcenia (ETF), Eurofund oraz Europejskiej Fundacji Poprawy Warunków Życia i Pracy), jedenastu krajowych ministerstw edukacji (z Estonii, Niemiec, Łotwy, Litwy, Holandii, Norwegii, Polski, Portugalii, Serbii, Szwecji i UK), czterech krajowych organizacji ds. polityki, dwóch lokalnych władz rządowych, trzech organizacji finansowych oraz innych organizacji, w tym związków zawodowych, nauczycieli i naukowców.

Spotkanie ws. polityki i praktyki na podstawie dowodów oraz syntezy badań

Organizatorzy konferencji docenili fakt, że przyczyniła się ona do wspólnego spotkania osób o różnych poziomach wiedzy, zrozumienia i doświadczeń w wykorzystywaniu dowodów. W ramach pomocy, na początku dnia, zorganizowano dla nowicjuszy warsztaty przedkonferencyjne, na których omówiono pojęcie polityki i praktyki opartej na dowodach oraz przedstawiono rolę, jaką w procesie tym mogą odgrywać przeglądy systematyczne.

Wykorzystywanie dowodów w Niemczech

Przemówienia wygłoszone przez Marcusa Hasselhorna z Niemieckiego Instytutu Międzynarodowych Badań Pedagogicznych (DIPF) i Stephanie Schaerer z Organizacji ds. Zarządzania Projektami niemieckiego Federalnego Ministerstwa Edukacji i Badań nakreśliły zagadnienie dowodów na terenie Niemiec. Na podstawie przykładowego projektu realizowanego pomiędzy decydentami politycznymi, nauczycielami z ponad 30 lokalnych przedszkoli oraz szkół podstawowych z Badenii-Wirtembergii, Marcus Hasselhorn omówił sposoby, z użyciem których podmioty te współpracowały w celu opracowania, wdrożenia, ocenienia i usprawnienia edukacji przedszkolnej dla dzieci o najwyższym ryzyku niepowodzeń szkolnych. W swoim wystąpieniu, Stephanie Schaerer nakreśliła konkretne środki podjęte przez Federalne Ministerstwo Edukacji na rzecz wspierania badań i tworzenia rzetelnych dowodów, na przykład, program ramowy, którego celem jest generowanie wiarygodnych informacji naukowych na potrzeby polityki i praktyki edukacyjnej w trakcie budowania potencjału w Niemczech.

Stosowanie dowodów naukowych w praktyce: korzystanie z zestawu narzędzi opartego na dowodach

Kluczową kwestią w wykorzystywaniu dowodów są sposoby zastosowania istniejących dowodów naukowych w konkretnym zagadnieniu lub problemie dotyczącym polityki edukacyjnej. W tym celu na konferencji zorganizowano sesję na temat "Zastosowania zestawu narzędzi opartych na dowodach w celu podniesienia standardów umiejętności w szkołach". Narzędzia te zaprezentowano nauczycielom i specjalistom na przykładzie umiejętności przedmiotowych. Zestaw narzędzi oparto na przeanalizowaniu, ocenie i podsumowaniu solidnych dowodów naukowych, takich jak przeglądy systematyczne i meta-analizy.

Polityka Komisji Europejskiej dotycząca umiejętności

Podnoszenie poziomów umiejętności jest strategicznym celem Komisji Europejskiej. Istotnie, jednym z celów wyznaczonych na rok 2020 jest zmniejszenie liczby 15-latków z niedostatecznymi umiejętnościami w zakresie czytania, matematyki i nauk ścisłych do wartości poniżej 15%. Daphne De Wit z Komisji Europejskiej przedstawiła problem niskiego poziomu umiejętności w Europie i omówiła jedną z głównych metod zajęcia się tym problemem, którą Komisja Europejska objaśniła już poprzez "Grupę ekspercką ds. umiejętności czytania".

Zestaw narzędzi Fundacji na Rzecz Edukacji

Robbie Coleman z Fundacji na Rzecz Edukacji (EEF) przedstawił zestaw narzędzi Sutton Trust/Education Endowment Foundation do nauczania i uczenia się. Zestaw ten jest niezależnym, dostępnym podsumowaniem badań edukacyjnych wspomagającym nauczycieli i szkoły we wskazywaniu najlepiej rokujących i najoszczędniejszych metod wspierania własnych uczniów. Zapewnia wytyczne dla nauczycieli i szkół w zakresie metod wykorzystywania własnych zasobów w celu poprawy wyników uczniów społecznie upośledzonych. Zestaw obejmuje obecnie 30 tematów streszczonych według ich średniego wpływu na wyniki, znaczenia wspierających ich dowodów naukowych oraz kosztów.

Dyskusje dotyczące znaczenia zestawu narzędzi dla polityki

Celem sesji było nie tyle ocenienie wartości zestawu narzędzi, roli Komisji Europejskiej lub polityki krajowej w zakresie tego zagadnienia, lecz zgłębienie wiedzy, omówienie i wymiana poglądów na temat procesu wykorzystywania wiedzy naukowej na potrzeby udzielania odpowiedzi na pytania dotyczące polityki i praktyki. Uczestnicy omówili znaczenie zestawu z punktu widzenia różnych państw europejskich o rożnych poziomach niezależności nauczycieli. Podkreślili również istotność analizowania i odzwierciedlania konkretnego kontekstu, na przykład, charakterystyki konkretnych zagadnień i problemów w określonych salach lekcyjnych.

Opinie zwrotne na Twitterze

W ramach grup równoległych stanowiących mieszankę państw i ról (np. naukowca, decydenta politycznego, pośrednika wiedzy), uczestnicy zgłosili główne punkty z ich rozmów z użyciem usługi "konferencja na żywo" portalu Twitter (#EIPPEE2013). Podkreślili oni szereg punktów, w tym:

• Potrzebę połączenia wiedzy zawartej w zestawie narzędzi z doświadczeniem i wiedzą praktyczną nauczycieli.
• Znaczenie jakie ma dla nauczycieli ocena wszelkich zmian w praktykach/metodach stosowanych w ich własnych salach szkolnych, nie zaś samo przyjęcie założenia, że metoda potwierdzona solidnymi dowodami naukowymi sprawdzi się.
• Potrzebę wspierania przez zestaw narzędzi procesu wdrażania metod zapewniających lojalność. Wyrażono opinię, że praktyka edukacyjna powinna czerpać z praktyki medycznej i dostosowywać się do zasady "niewyrządzania szkód" w systemie edukacyjnym.

Równoległe sesje warsztatowe

Konferencja objęła pięć prowadzonych równolegle warsztatów koncentrujących się na różnorakich zagadnieniach w zakresie wykorzystywania dowodów. Warsztaty miały dwa cele. Po pierwsze, omówienie i odzwierciedlenie postępów w zakresie polityki i praktyki opartej na dowodach w Europie. Po drugie, uwzględnienie skutków polityki i praktyki opartej na dowodach oraz wyników stosownych analiz. Poniżej zamieszczono podsumowanie tychże warsztatów.

Warsztaty nr 1: wykorzystywanie dowodów na poziomie krajowym, lokalnym i szkolnym
Prowadzący: Elisabeth Buk-Berge, Ministerstwo Edukacji i Badań, Norwegia

Warsztaty te koncentrowały się na sposobach wykorzystywania źródeł dowodów w polityce i praktyce edukacyjnej na poziomie krajowym, lokalnym i szkolnym. Omówiono na nich racjonalne podstawy opracowywania systemów przeznaczonych do gromadzenia, analizowania i wykorzystywania dowodów oraz procesy i doświadczenia w zakresie tworzenia/opracowywania, wdrażania i używania systemów przeznaczonych do gromadzenia i używania danych na potrzeby kształtowania polityki i praktyki w obszarach zainteresowania. Podczas warsztatów próbowano odzwierciedlić metody praktycznego korzystania z systemów gromadzenia, analizowania i używania dowodów w celu kształtowania procesów decyzyjnych z jednoczesnym wyczuleniem na bariery lub czynniki ułatwiające rozwijanie, wdrażanie lub używanie systemów tego typu. Dodatkowo, omówiono wyniki oraz zakresy korzystania z systemów gromadzenia, analizowania lub używania dowodów na poziomie krajowym, lokalnymi lub szkolnym/organizacyjnym.

Prezentacje

• Liliana Guzmán z Uniwersytetu w Kaiserslautern, Niemcy - Using ICT to support policy making based on evidence at national level: the case of the distribution of educational opportunities in Chile,
• Kristof De Witte z Uniwersytetu w Maastricht, Holandia - Early school leaving from an evidence informed perspective,
• Marleen Baillieul, Antwerpia, Belgia - Evidence-informed policy making in the city of Antwerp: Networking, participative research and knowledge management,
• Bram Wellens, Szkoły miejskie w Antwerpii , Belgia – Tytułu nie podano,
• Daan Wienke Jeugdinstituut, Belgia - The process and experiences of developing, implementing and using a system to collect and use data to inform (the council of Amsterdam) and practice (school leaders of the secondary schools),
• Carlos Gonçalves, Ministerstwo Edukacji - Zespół szkół D. Carlos I, Portugalia - The satisfaction of the educational community as a contributing factor to the quality in the school.

Skutki polityki wykorzystywania dowodów

1. Potrzebna jest analiza dobrych zbiorów danych i baz danych, zarówno krajowych jak i międzynarodowych, w celu podniesienia rangi dowodów w różnych kontekstach oraz zwiększenia ich wykorzystywania.
2. Badania wykazujące "co nie działa" mogą dostarczać wartościową wiedzę, dlatego też należy z nich korzystać.
3. Użytkownicy badań powinni mieć specjalne umiejętności obejmujące rozumienie (pojmowanie) wyników różnego typu dowodów naukowych.

Skutki praktyki wykorzystywania dowodów

1. Dowody wykorzystuje się na różnych poziomach - międzynarodowym, krajowym oraz lokalnym – do różnych celów. Pomimo tych różnic, bieżące dowody i wiedzę, aby stały się użyteczne, należy dopasować do konkretnego kontekstu użytkowania.
2. Rozwijanie umiejętności w zakresie wykorzystywania dowodów jest zadaniem organizacji/instytucji wykorzystujących dowody. Jednakże, pracownicy indywidualni, którzy wykorzystują dowody powinni posiadać plan rozwoju umiejętności w tym obszarze.

Konsekwencje badań w zakresie wykorzystywania dowodów

1. Większa wiedza będzie przydatna w następujących obszarach:
   1. Różne znaczenia “wykorzystywania dowodów” w edukacji (różne kraje, różne osoby zainteresowane),
   2. Wykorzystywanie dowodów na różnych poziomach - międzynarodowym, krajowym, lokalnym - cechy wspólne i różnice,
   3. Na jaką wiedzę jest zapotrzebowanie dla realizacji różnych potrzeb?
   4. W jaki sposób wiedza jest dostarczana przez różne ciała międzynarodowe, takie jak UE i OECD, i używana do tworzenia polityk w różnych krajach?
   5. Badania w zakresie zdobywania wiedzy,
   6. Korzystanie z portali międzynarodowych i krajowych w celu wyszukiwania dowodów.
2. Zaangażowanie użytkowników na różnych etapach badań zwiększa ich znaczenie.

Warsztaty nr 2: przykład badania – PISA; wykorzystywanie wielkoskalowych zbiorów danych w polityce i praktyce
Prowadzący: Andres Sandoval-Hernandez z Międzynarodowego Stowarzyszenia ds. Pomiaru Osiągnięć Szkolnych Ośrodka Przetwarzania Danych i Badań, Niemcy

Celem niniejszych warsztatów jest wymiana wiedzy i zrozumienie metod wykorzystywania wielkoskalowych zbiorów danych (LSA) przez decydentów politycznych i specjalistów na wszystkich poziomach w Europie. Warsztaty zapewniły uczestnikom forum wymianę doświadczeń w zakresie problemów i/lub wyzwań związanych z wykorzystywaniem wielkoskalowych zbiorów danych do kształtowania polityki i praktyki oraz metod ich rozwiązywania.

Prezentacje

• Tim Oates, Cambridge Assessment, UK - Why comparativists argue so much: combining narrative, imperfect knowledge and Grand Theory in comparative analysis,
• Eckhard Klieme, Niemiecki Instytut Międzynarodowych Badań Pedagogicznych (DIPF), Przewodniczący International Questionnaire Expert Group for PISA 2012/2015, Niemcy - What PISA can tell about educational systems, and what it can’t
• Jelena Markovic, Jednostka Redukcji Ubóstwa i Wykluczenia Społecznego, zastępca Premiera w Urzędzie Integracji Europejskiej Republiki Serbii - Secondary Analyses of Data Acquired through the PISA Survey,
• Sabine Wollscheid, The Campbell Collaboration, przedstawiciel międzynarodowy - Linking home background, gender, and reading literacy - a comparative analysis with PISA 2009 data from Germany and Norway.

Skutki polityki wykorzystywania dowodów

1. Wielkoskalowe, przeprowadzane na szczeblu międzynarodowym oceny pedagogiczne, takie jak PISA, TIMSS, PIRLS, itp., charakteryzują się stosowaniem złożonych metod doboru próby i strukturą przekrojową. Dlatego też szczególną ostrożność należy zachować w przypadku poleceń posługiwania się tymi metodami w ramach wprowadzania procesów kształtowania polityki. Na przykład, analiza LSA jest niewystarczająca do wyciągania wniosków typu, że większa niezależność szkół przyczyni się do lepszych osiągnięć uczniów. Użytkownicy analiz LSA muszą uważać, aby nie stosować nadinterpretacji własnych wyników i/lub nie wyciągać uproszczonych wniosków prowadzących do nadużyć politycznych.
2. Jednakże, analizy LSA są potężnym źródłem informacji w zakresie wskazywania schematów dotyczących dobrych praktyk w różnych krajach. Dobre praktyki można stosować jako punkt startowy w promowaniu procesów "uczenia się polityki". Decydenci polityczni muszą interpretować wyniki analiz LSA w kontekście ich własnych systemów edukacyjnych.

Skutki praktyki wykorzystywania dowodów

1. Analizy LSA nie nadają się do raportowania osiągnięć akademickich zarówno na poziomie szkoły, jak i ucznia. Jednakże, mogą one służyć nauczycielom, dyrektorom szkół bądź innym przedstawicielom instytucji pedagogicznych jako źródło wartościowych informacji o praktykach (np. strategiach nauczania, stylach przywództwa, praktykach nadzorczych, itd.), które mogą wykorzystać w celu ulepszenia ich własnych praktyk. Oczywiście, na tym poziomie obowiązują te same ostrzeżenia dotyczące interpretowania analiz.

Konsekwencje badań w zakresie wykorzystywania dowodów

1. Istotnym jest, aby decydenci polityczni, specjaliści i inni użytkownicy tych informacji (włącznie z naukowcami) analizowali i interpretowali wyniki analiz LSA w prawidłowy sposób. W tym celu organizacje wykonujące takie badania (np. OECD, IEA, ETS, itd.) oferują, m.in., specjalistyczne oprogramowanie do prowadzenia badań statystycznych, szkolenia, programy praktyczne, itp. Także uniwersytety oferują programy podyplomowe koncentrujące się na lub obejmujące kursy w zakresie analiz LSA. Osoby zainteresowane korzystaniem z informacji opartych na LSA są zachęcani do uczestniczenia w szkoleniach, aby umożliwić skuteczne wykorzystywanie dowodów uzyskanych z analiz LSA na potrzeby wprowadzania informacji o kształtowaniu polityki.

Warsztaty nr 3: schematy wymiany wiedzy na poziomie szkoła-uniwersytet
Prowadzący: Andrew Morris, Educational Evidence Portal (EEP)

W ramach niniejszych warsztatów nastąpiło przekazanie kluczowych treści na podstawie badania 14 schematów obejmujących wymianę wiedzy pomiędzy szkołami i uniwersytetami. Na przykładzie sześciu krajów europejskich warsztaty zilustrowały kluczowe zagadnienia wynikające z badań i prowadzące do dyskusji na temat podstawowych aspektów ich efektywności. Warsztaty rozpoczęły się od powitania i wprowadzenia prowadzącego warsztaty. Streszczono wyniki badania stosownych schematów wymiany wiedzy z sześciu krajów europejskich. Następnie, warsztaty poświęcono rozmowom na temat kluczowych zagadnień w zakresie rozwijania, wdrażania i zdobywania doświadczeń w stosowaniu schematów z jednoczesnym podsumowaniem celów dydaktycznych wspólnie z uczestnikami.

Prezentacje

• Anna Kristín Sigurðardóttir, Uniwersytet Islandzki, Islandia
• Mary Sheard, Instytut Badań Edukacyjnych, Uniwersytet York, UK
• Per Skoglund, Specialped. Skolmyndigheten Szwecja
• Tomislav Tudjman, Risbo, Uniwesytet Erazma, Holandia

Skutki polityki wykorzystywania dowodów

1. Wymiana wiedzy pomiędzy szkołami i uniwersytetami wspiera rozwój nauczycieli i przynosi potencjalne korzyści uczniom. W celu zmiany metody z przypadkowej na systematyczną, należy:
   1. zachęcać obydwie strony do współpracy;
   2. zachęcać do tworzenia struktur wspierających schematy lokalne;
   3. stworzyć infrastrukturę informacyjno-komunikacyjną umożliwiającą generowanie i współdzielenie wiedzy na podstawie różnych schematów.
2. Deklaracje polityczne opracowane na potrzeby podnoszenia standardów powinny mniej krytyczne wobec niskiego poziomu nauczania i zachęcać częściej do współpracy na rzecz jego podnoszenia.

Skutki praktyki wykorzystywania dowodów

1. Dyrektorzy szkół, przedszkoli i kolegiów powinni kultywować praktyki oparte na wykorzystywaniu dowodów tak, aby odbywało się to w ramach współpracy z uniwersytetami i władzami miejskimi.
2. Specjaliści i naukowcy powinni rozpoznać różnice w formach wiedzy, z którą pracują, oraz kultur, w których działają w ramach współpracy.
3. Zachwianie równowagi w relacjach na szczeblu władzy, tj. pomiędzy specjalistami i naukowcami, wymaga uwzględniania na etapie projektowania schematów wymiany wiedzy.

Konsekwencje badań w zakresie wykorzystywania dowodów

1. Modele schematów wymiany wiedzy wymagają opracowania w oparciu o istniejące teorie oraz dalsze, bardziej wyczerpujące i szczegółowe badania.
2. Należy opracować metody oceniania wpływu schematów wymiany wiedzy na wyniki dla specjalistów i uczniów, a także dokonywać wstępnych ocen.

Warsztaty nr 4: wspieranie procesów wykorzystywania dowodów w szkołach; korzystanie z Ustawicznego Rozwoju Zawodowego (CPD) jako środka inicjującego zmiany
Prowadzący: Frank de Jong, Europejskie Stowarzyszenie ds. Badania i Doskonalenia Metod Przyswajania Wiedzy (EAPRIL)

W ramach niniejszych warsztatów przeanalizowano szereg usług wspierających szkoły i inne organizacje w wykorzystywaniu źródeł dowodów w celu zwiększania poziomu wydajności. Podzielono się tu doświadczeniami w tym zakresie z całej Europy, koncentrując się na metodach kształtowania przyszłych wysiłków i oferowania określonych wytycznych dla osób zainteresowanych i potrafiących opracowywać dowody w oparciu o strategię Ustawicznego Rozwoju Zawodowego (CPD) na potrzeby własnych szkół lub organizacji.

Prezentacje

• Martin Stump, Wydział Edukacji Biznesowej Uniwersytetu Johannesa Guttenberga w Moguncji, Niemcy - Promoting Data-Use in Schools: The Impact of the Principal and Implications for Professional Development for Principals,
• Heino Schonfeld, Centre for Effective Services, Irlandia - Research Alive – An initiative to close the gap between teaching practice and educational research,
• Michael Søgaard Larsen, Duński Ośrodek Danych Badań Edukacyjnych (Danish Clearinghouse for Educational Research), Dania - Pedagogical practice, evidence and evidence informed pedagogical practice?,
• Philippa Cordingley, Centrum Stosowania Dowodów Badawczych w Edukacji, UK - A research based approach to evaluating and improving the effectiveness of schools as learning environments for teachers.

Skutki polityki wykorzystywania dowodów

1. Należy położyć większy nacisk na to, aby nauczyciele mieli zapewnione dostateczne szkolenie i pomoc w znalezieniu, zrozumieniu i wykorzystywaniu dowodów na etapie edukacji przed i po zdobyciu kwalifikacji nauczycielskich. Umiejętności rozumienia i stosowania dowodów badawczych oraz monitorowania i oceniania wydajności nowych metod mogą być częścią standardów/kwalifikacji nauczyciela.
2. Należy zapoznać się szerzej z badaniami "specjalistycznymi", a Instytuty Finansowania Badań, bądź alternatywne podmioty finansujące, powinny stworzyć inne metody zachęcające do prowadzenia badań tego typu.
3. W ramach projektów finansowych i działalności wydawniczej prowadzonej w nietypowych punktach sprzedaży (w miarę możliwości o charakterze ogólnodostępnym) należy uwzględniać oferty motywacyjne zachęcające do szerszej współpracy pomiędzy naukowcami i specjalistami oraz do szerszego udostępniania dowodów naukowych.

Skutki praktyki wykorzystywania dowodów

1. Dyrektorzy szkół powinni zwracać uwagę na tworzenie i utrzymywanie kultury uznającej korzyści płynące z używania dowodów i wspierającej nauczycieli w znajdowaniu, rozumieniu i używaniu tych dowodów, na przykład, do zakładania czytelni lub planowania szans ustawicznego rozwoju zawodowego.
2. Dyrektorzy szkół powinni mieć świadomość wpływu, jaki ich przywódcze wizje i ideały mogą wywierać na zachowanie nauczycieli i ich wyniki. Udowodniono, że świadomość "bycia kimś" jest kluczowym czynnikiem w procesie poprawy wyników.

Konsekwencje badań w zakresie wykorzystywania dowodów

1. Komunikowanie wyników badań nad wykorzystywaniem dowodów (zarówno w dobrych jaki i złych praktykach) będzie użyteczne tak samo jak konsekwencje zaprezentowanej praktyki.
2. Angażowanie użytkowników na wszystkich etapach procesu badawczego jest podstawą zapewnienia jego znaczenia dla potrzeb potencjalnych użytkowników. Aby urzeczywistnić to w praktyce naukowcom należy zapewnić większe wsparcie i poradnictwo.

Warsztaty nr 5: media i dowody kształtujące debaty publiczne
Prowadzący: Rien Rouw, Ministerstwo Edukacji, Kultury i Nauki, Holandia

Profil edukacji zmienił się na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat, stając się priorytetem dla rządów i ogółu społeczeństwa. W tym kontekście raporty mediów dotyczące poziomu edukacji stały się o wiele bardziej wpływowe, lecz pomimo tego, w odróżnieniu do pozostałych obszarów, solidne dowody odgrywają pomniejszą rolę w kształtowaniu debat publicznych. Niniejsze warsztaty uwzględniły istotną rolę, jaką media pełnią w przekazywaniu informacji o decyzjach podejmowanych w ramach polityki i praktyki edukacyjnej. Omówiono niektóre problemy i konflikty uniemożliwiające skuteczne wykorzystywanie dowodów w raportach mediowych. Zastanowiono się wreszcie nad tym, co można zrobić, aby wypełnić luki pomiędzy dowodami naukowymi i mediami, włącznie z analizą niektórych nowatorskich inicjatyw wspierających wyszukiwanie, rozumienie i wykorzystywanie wiedzy naukowej przez media w codziennej pracy.

Prezentacje

• Eamonn Noonan, The Campbell Collaboration, przedstawiciel międzynarodowy - The Scandinavian reception of a Campbell systematic review on bullying and the challenge of communicating research findings in the media,
• James Thomas, Członek Zespołu EIPPEE, EPPI - Centrum Informacji i Koordynacji Dowodów na rzecz Polityki i Praktyki, Jednostka ds. Badań Nauk Społecznych Instytutu Edukacji Uniwersytetu Londyńskiego, UK - Problems in knowledge mobilisation: how knowledge changes when it moves between contexts,
• Jonathan Sharples, Institute for Effective Education, UK - The Education Media Centre.

Skutki polityki wykorzystywania dowodów

Poziom systemu

1. Stworzenie niezależnego instytutu na potrzeby systematycznego zgłaszania stanu dowodów i poziomów solidności.
2. Opracowanie dedykowanego centrum mediowego: dobieranie i pośredniczenie w przekazywaniu informacji na linii dowody-nauka.
3. Stworzenie europejskiej sieci dedykowanych centrów mediowych.
4. Okrągły stół w miejscu, w którym dowody wykraczają poza domenę akademicką.

Poziom organizacyjny

1. Organizacje powinny opracowywać strategie mediowe na potrzeby komunikowania wyników badawczych.
2. O ile to możliwe, współpraca z mediami powinna odbywać się na poziomie infrastrukturalnym: jednostka dedykowana lub o charakterze oficjalnym.
3. Kształtowanie kompetencji tak, aby uświadomić personelowi znaczenie przekazywania informacji w mediach i związanych z tym umiejętności.

Skutki praktyki wykorzystywania dowodów

1. Szkolenia mediowe dla naukowców, włącznie z opracowywaniem serii ogólnych modułów szkoleniowych (na przykład, kursów z zakresu wykorzystywania społecznych narzędzi mediowych, pisania artykułów, itp.).
2. Szkolenia dla dziennikarzy i specjalistów mediowych w celu poprawy umiejętności badawczych. Opracowywanie broszur dla mediów w zakresie zasad i metod badawczych (na przykład, współzależności i przyczynowości, systematycznych przeglądów, itp.). Poprawa poziomu konwersacji zarówno z decydentami politycznymi, jaki i dziennikarzami odnośnie charakterystyki dowodów.
3. Wytyczne na temat organizacji badawczych na potrzeby budowania ich kompetencji pod kątem skutecznego angażowania mediów.
4. Czerpanie satysfakcji z wpływu wywieranego przez media.

Konsekwencje badań w zakresie wykorzystywania dowodów

1. Badania w zakresie wykorzystywania dowodów przez media. Przeprowadzanie szczegółowych badań nad wykorzystywaniem dowodów badawczych przez prasę i media w krajach europejskich. Zagadnienia do analizy:
   1. W jaki sposób media wyszukują i wykorzystują dowody w dzisiejszych czasach?
   2. akie czynniki decydują o używaniu/nadużywaniu dowodów?
   3. Czy są one różne dla różnych typów mediów (na przykład, w przypadku mediów społecznych)?
   4. Czym się to różni w innych krajach?
   5. Jaki wpływ mają raporty mediowe o dowodach naukowych na kształtowanie polityki?
   6. Jakie są obecnie luki pod względem zdobywania dowodów naukowych dla prasy/mediów?
   7. Co mogłoby wypełnić te luki?
2. Opieranie się na wynikach badań oraz doświadczeniach w ramach brytyjskiego modelu Centrum Edukacji Mediowej; pilotowanie działalności Centrów Edukacji Mediowej w krajach UE.
3. Podział na różnych odbiorców mediowych.
4. Inwentaryzacja dobrych praktyk w zakresie łączenia dowodów i mediów.
5. Analiza "medialogiki" w obszarze polityki i praktyki edukacyjnej.
6. Oddziaływanie dwustronne: media jako źródło informacji dla naukowców.
7. Szanse i zagrożenia ze strony mediów społecznych.

Wizje wykorzystywania dowodów w edukacji: perspektywy w zakresie EC i OECD

Sesje warsztatowe przyczyniły się bezpośrednio do wygłoszenia głównych przemówień przez Jana Pakulskiego z Komisji Europejskiej i Tracey Burns z Centrum Badań i Nauk Społecznych (CERI), OECD. Jan Pakulski pogratulował członkom projektu EIPPEE za zaangażowanie w niego blisko 600 osób i organizacji z 63 różnych państw na całym świecie, w tym przedstawicieli ze wszystkich państw członkowskich UE, państw przystępujących do UE, trzech państw aspirujących oraz potencjalnych państw aspirujących do UE. Było to świadectwem sukcesu projektów i inicjatyw, takich jak EIPPEE, oraz tego że język "polityki i praktyki opartej na dowodach jest teraz główną częścią wielu strategii rządów i organizacji”. Prelegenci stwierdzili, że nadszedł już najwyższy czas, aby podjąć prace nad wprowadzeniem tego w życie, wymieniając jednocześnie wyzwania stojące przed EIPPEE, takie jak:

• zaangażowanie większej liczby rządów (krajowych, regionalnych i lokalnych), organizacji finansowych, funkcjonujących w obszarze polityki, praktyki i badań, takich jak instytuty naukowo-badawcze, firm zajmujących się badaniami komercyjnymi podejmujących współpracę z podmiotami publicznymi, organizacji charytatywnych, dziennikarzy i organów przedstawicielskich, takich jak związki zawodowe, stowarzyszenia studenckie i rodzicielskie,
• przejście od rozmów na temat wykorzystywania dowodów, lub zadawania pytań typu czy i dlaczego politykę i praktykę należy kształtować na ich podstawie, do odpowiedzi na pytanie jak można tego dokonać w rzeczywistości,
• wspieranie decydentów politycznych i specjalistów w zakresie skutecznego wdrażania dowodów w procesie podejmowania decyzji,
• koncentrowanie się na metodach skutecznej poprawy wykorzystywania dowodów,
• uwzględnienie działań zapewniających długoterminową aktualność metod wykorzystywania dowodów.

Kolejne kroki w kierunku polityki, praktyki i analiz wykorzystywania dowodów oraz rola sieci EIPPEE

Panel składający się z czterech prelegentów dokonał omówienia kolejnych kroków mających na celu podjęcie działań w kierunku polityki, praktyki i analizy wykorzystywania dowodów oraz wkładu, jaki działania takie miałyby w projekt EIPPEE. Przedstawicielami różnych szczebli podejmowania decyzji i osób zainteresowanych byli: Jan Pakulski z Komisji Europejskiej, Tracey Burns z CERI, OECD, David Gough z EPPI - Centre i Jednostki ds. Badań Nauk Społecznych Uniwersytetu Londyńskiego , UK oraz Martin Johnson z brytyjskiego Stowarzyszenia Nauczycieli i Wykładowców. Duże wrażenie na panelu wywarł poziom jakości zaleceń opracowanych w trakcie sesji warsztatowych. Panel zasugerował, aby wskazana liczba pomysłów, które można rozwinąć do rangi rozwiązań, zapewniła strukturę, w oparciu o którą można byłoby budować każdy przyszły projekt EIPPEE. Odnosząc się do miejsc i metod dalszego rozwoju projektu panel podkreślił trzy konkretne zagadnienia, które należy wziąć pod uwagę. Po pierwsze, zachęcono uczestników do wskazywania istniejących dobrych praktyk, skutecznych interwencji, pomiarów i procesów wykorzystywanych już na terenie całej Europie. Na potrzeby wprowadzania polityki i praktyki w każdym państwie należy wskazać głównych graczy oraz zbudować właściwe kontakty i relacje. Po drugie, panel zalecił uczestnikom, aby unikali łatwego i uproszczonego stosowania zwrotów, takich jak wykorzystywanie dowodów i, tym samym, zapewniali dobre i spójne zrozumienie tego, co to tak naprawdę znaczy. Po trzecie, panel zalecił uczestnikom, aby byli świadomi zmian politycznych zachodzących wokół nich oraz, aby korzystali z szans wprowadzania priorytetów i kwestionowania działalności partii politycznych, zwłaszcza gdy znajdują się po stronie opozycji. Omawiając powyższe zagadnienia, panel podkreślił znaczenie transeuropejskiej sieci EIPPEE, zwracając uwagę na jej wyjątkową pozycję, jako sieci obejmującej 600 członków ze wszystkich państw członkowskich UE. Na zakończenie panel ustosunkował się w szerszym stopniu do tych zagadnień oraz pokreślił potrzebę stymulowania programów i zmian w konkretnych krajach.

Projekt EIPPEE jest finansowany przez Dyrekcję Generalną ds. Edukacji i Kultury Komisji Europejskiej w ramach programu Lifelong Learning: 2020 (umowa nr EAC-2010-1395) z dodatkowym wsparciem ze strony Instytutu Edukacji Uniwersytetu Londyńskiego. EIPPEE jest wspólnym projektem angażującym 36 partnerów z 23 państw europejskich oraz 7 organizacji z czterech krajów spoza Europy, który przyłączyły się do projektu jako partnerzy międzynarodowi. Projekt jest prowadzony przez zespół główny, w skład którego wchodzą członkowie EPPI-Centre Instytutu Edukacji.